ben hep seni yazacağım

Uyku tutmadı bu gece de, kaleme kağıda sarıldım. Saat 02:45, ay hilal. Radyoda Güllü`nün sesi. Nasıl da kendine bağladın beni, elindeyim işte oyuncak gibi...
Bir yudum daha alıyorum şişeden, kalkıp pencereden şöyle bir bakıyorum.Siyah bulutlar hızla yer değiştiriyorlar. Caddenin tüm sokak lambaları ışıl ışıl.Odaya kesif bir hava çökmüş, abajurun yeşil rengi yüzüme vuruyor. Bir şeyler yazayım diyorum, geçiyorum köşeme ve bunlar dökülüyor.

Artık geçmiyor zaman
Dillerimde hep bir aman
Çok sevdim seni be bebeğim
Sen çoktan vazgeçtin
Ben şimdi neyleyeyim?
Aklıma geliyor o bakışların,
Kendimi bir martının kanadında buluyorum.
Lakin çok sürmüyor düşüyorum
Tepeüstü çakılıyorum Marmara`nın mavilerine
Kulaç atacak mecalim yok
Öleyim diyorum
Olmuyor ölemiyorum...
Ne içilen mey tesellim oluyor
Ne dökülen gözuaşlarım acılarıma...
İçim acıyor sevdiğim, içim acıyor !!!
O deniz gözlerini, o sesini özlüyorum
Nasıl da aşkla bakardın bana

Hani gözlerinden hep gözlerimi kaçırırdım... Şimdi olsan diyorum,yine baksan. İçimdeki o tarifsiz duygular tekrar canlansa. Çok geçççç şimdi bunu biliyorum. Ama elimde değil düşünmeden edemiyorum.

Belki sen tümden söktün attın beni kalbinden, ama ben hala seni seviyorum. Bu tende bu yürek attıkça da seveceğim.

Evet belki bir daha hiç göremeyeceğim seni.Çok çileler çekeceğim ve yanacağım sen kaybettiğime. Ama and olsun... Yüzündeki o gülüş, duruşundaki o asalet mahşere kadar hafızamdan hiç gitmeyecek. Buna izin vermeyeceğim.

Sen şu hayatta bana ben olduğumu hissettiren tek kişisin. Sen hep benimsin, benimlesin...Kolay olmayacak, bunu biliyorum.

Şimdi ne yapsam, ne desem boş... Bunun farkındayım. Olsun be Gülüm... Ben buna bile razıyım. Bir gün bir an olsa dahi, seni tekrar görme umudum hep baki. Beni teslim olmamaya zorlayan tek şey bu.Sadece bu bir defa dahi görme umudu. Sonra mı... sonra ölsem razıyım ki, yaşıyor muyum orası da meçhul.

Bu satırlardan anlayacağın gibi sevdamı anlatıyorum, özlemlerimi anlatıyorum. Aslında bunu başaramadığımın farkındayım. Öyle ani girdin ki hayatıma, öyle büyük bir tesadüftü ki bu...

Bana ben senin yansımanım dedin. İnan sevdiğim sensizken hiç bir şey benden yansımıyor. Yokluğunda bir hiç gibiyim. Öyle aciz, öyle saydam, öyle kimsesiz...

Bana yazdıkların canımı yakıyor. Sen kendine kahrettikçe, ben iki defa kendime kahrediyorum. Eeee ne de olsa yansımanım, elimde değil bu biliyorsun.

Kara sevda yüreğimde kor gibi, eriyorum, yavaş yavaş eriyorum ve bunun dönüşü yok biliyorum.

Ben ki aşka hasret, yüzlerce, binlerce satır karaladım. Hep aşk bulmaya çabaladım. Seni buldum, tanıdım, aşkı gördüm... Yazdıklarımın tümü boşlukta kaldı. Mısralarıma konu olan o düş perisi artık benimleydi ve bu öyle inanılmaz gelişti ki, kavrayamadım.

Şimdi hüznü yazıyorum, yokluğunu yazıyorum, derbederim.
Ey bir gülüşüne canımı verdiğim!!! Ağır ağır ölüyorum, görmüyor musun, duymuyor musun beni?

Evet, çok incittim, kırdım, hatta mahvettim senin bana hissettiklerini. Suçum çok büyük, cezam da belli. Ama hala ümidim var sevdaya dair. Nasıl Kerem`in Aslı`ya, Ferhat`ın Şirin`e özlemi gibi bir şey bu. Belki bu dünyada ve zaman diliminde bir daha bu mümkün olmayacak biliyorum. Yine de vazgeçmeyeceğim, bunu bilmeni isterim.

Uzaktan da olsa, bir defa seni gülerken görsem bu yeter. Sonra ne olursa olsun. Sevdiğim artık mutlu diyebileyim. Bu olana kadar yaşadığımı da düşünmeyeceğim.

Yokluğunun ölümü bende çoktan başladı. Evet, bu süreç çok yavaş ve acılı bir süreç, ama olsun. Biliyorsun ki kaderci bir insanım. Bekleyip göreceğim olacakları. Bu arada belki kendimle binlerce kez hesaplaşacağım. Yanacağım, yanacağım, yanacağım...

Beni bilirsin... bilirsin diyorum, bu yazılanları anlayacak kimse yok, sadece sen varsın. Beni bilen, yalnızlığımı, çaresizliğimi bilen, şu milyarlarca nüfusa sahip evrende beni tek anlayan algılayansın.

Sana anlattım... ben tedavisi en zor hastayım, dedim. Sen de ben nelerini gördüm demiştin. E ne oldu ? Şimdi beni böyle çaresiz, umutsuz bir kördüğüm yumağı halinde, sensizliğe, çaresizliğe mi terkedeceksin?

Ah sevdiğim ahhhh... Keşke bir sihirli değnek olsa, bir dokunuşta tüm yaşananlar unutulsa, ki bu zor... Bu ancak beş para etmez ucuz filmlerde olur.

Hayat zor aslında, zorlaştıran da bizleriz. Herşey bizde bitiyor. Yanmak da, ölmek de, gülmek de... Sana hak veriyorum sevdiğim... Fakat sanırım biz çok hızlı koştuk ve dolayısı ile çabuk yorulduk. Zaman akıp gidiyor dediğini duyar gibiyim. Bazı şeyler ha deyince olmuyor. Keşke olsaydı. Dedim ya herşeyi zorlaştıran bizleriz. Dediğim gibi, şu paramparça yüreğim ellerinde. Al ne istersen yap.

Ben seni, özlemlerimi, deniz gözlerini yazmaktan vazgeçmeyeceğim. Belki okursun, belki okumazsın, ama olsun... Dedim ya bu canda bir nefes olduğu sürece, ben hep seni yazacağım.

Seni seviyorum cantanem... Gözlerimde renk kalmadı