birazdan düşeceğim kapına

ne kadar ucuz ne kadar pespaye aşkların gölgesinde kavruluyoruz.
dişlerimizi sıkarak görmezden geliyoruz, susuyoruz, sıra bize geliyor…

posterleri; duvarları boydan boya süsleyen geri zekalı şarkıcı taifelerinin aşkı süslüyor aptal kızların rüyalarını ve ergenliğe yeni adım atmış yeni yetmelerin salyalarla örülü düşlerini….

affet bizi affet aşk…

gecenin ve kalemin hatırına affet…

konserlerde bedenlere atılan üç beş gün yıkamamakla sınırlı kalacak bedensel hazlarla desteklenecek o değeri üç kuruş etmez artist güruhunun imzalarıyla kahrolma..

elbet bir gün diyerek..

affet bizi affet aşk..

güL’ün ve gözyaşının hatırına affet…

Birazdan giderim

Başlamış ve bitmiş hikayatlara inat rezil aşkların manzumesinden sıyrılarak yüreğimde sancıyla.

Aşk nasıl olsa birazdan; ben yalan oldum diyecek….

Biliyorum heves bittiğinde ne Ayşe Ali’yi ne de Ali Ayşe’yi herşeyin yerine koyacak.

birazdan delireceğim.
ki;
delirmezsem, çıldırmazsam mümkünü yok kurtuluşumun, hem de; yolda kendi kendime konuşmalarımın ötesine geçmeli deliliğim.paranoyak bir kimliği sırtlayıp düşmeliyim caddelere üstümü başımı yırtmalıyım yoksa tepedeki mustatil cinnete nasıl dayanırım..

birazdan düşeceğim kapına; cansız mecalsiz..

bu insanları; ne zaman nasıl delirtmişse o yağmurlar bende bulmalıyım yoksa kendimi vuracağım, yoksa düşeceğim bu şehrin orta yerine, göç yollarını kaybetmiş kuşlar gibi yorgun kanatlarımla..
yoksa aklım ağzında kalacak, yoksa saçların düşecek rüyalarıma yoksa herkesi vuracağım…
ve kimse bilmeyecek aşkın böyle de yaşandığını